Στην κοιλάδα του Ευρώτα

Ο Λεωνίδας και η Γοργώ ευτυχισμένοι εγκατέλειψαν τον μικρό λόφο που είχε γύρω στα 200 μέτρα ύψος όπου εδώ βρισκόταν το πλέον εντυπωσιακό κτίσμα του Αμυκλαίου(1) θεού με τον κολοσσιαίο θρόνο για τον θεό Απόλλωνα, του οποίου το άγαλμα, που βρισκόταν στο κέντρο του, υπερέβαινε κατά πολύ σε ύψος το αρχιτεκτονικό οικοδόμημα, αφού έφθανε στα 14,5 μέτρα! Το επιβλητικό, μαρμάρινο και περίτεχνα διακοσμημένο κτίριο δημιούργημα του φημισμένου γλύπτη και αρχιτέκτονα Βαθυκλή από τη Μαγνησία της Μικράς Ασίας τους είχε αγαλλιάσει, όχι μόνο το άγαλμα, το διακοσμημένο κτίριο, ο κολοσσιαίος θρόνος του Απόλλωνα, αλλά μαζί με την φύση ολόκληρο το σύνολο.

Και ξαφνικά η Γοργώ βλέπει μπροστά της κάποιον ...θεό( ; ) όχι 14,5 μέτρα ύψος, αλλά σε ανθρώπινο μέγεθος, από κερί, λες και ήταν κάποια φιγούρα της Madame Tussauds! Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, από ψηλά ακούστηκε μια φωνή:

«Πολλές είναι οι μορφές που παίρνουν οι θεοί»

Ο Λεωνίδας κοιτάζοντας πονηρά την Γοργώ, πλησίασε μια ελιά, την ταρακούνησε και είπε:

« Που να δεις και την δικιά μου μορφή, όταν μου τρομάζεις την κοπέλα μου...»

και έπιασε τον Αριστόδημο την στιγμή που έπεφτε από τα κλαδιά της ελιάς που όπως ήταν καμουφλαρισμένος δύσκολα μπορούσε να τον αναγνωρίσει κανείς...

«Καλά, την άλλη φορά θα σας κοψοχολιάσουμε καλύτερα »

του είπε ο Δημάρατος,

«βοηθήστε τώρα να βγάλουμε το κερί από επάνω μου και να παίξουμε "απόρραξη", την μπάλα που μας περιμένει στην ελιά την προσέξατε;»

(Στην απόρραξη έπρεπε να χτυπήσει κανείς τη μπάλα δυνατά στο χώμα και ύστερα να δεχτεί το πήδημα της μπάλας στο χέρι του και να ξαναχτυπήσει. Μετριόταν ο αριθμός των βημάτων-όπως και σήμερα στην καλαθοσφαίριση- και τελικά έπρεπε να μπει σε δοχείο. Χωρίς μεγάλη φαντασία θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν το μπάσκετ της αρχαιότητος)

Η Γοργώ χαμογελώντας πλησίασε τον Δημάρατο και του είπε:

"Εσύ θα γίνεις όπως λέει και το όνομα σου βασιλιάς αρεστός, αγαπητός στον λαό,

εάν φυσικά είσαι προσεκτικός- γιατί μεταξύ μας, η όμορφη κοπέλα του Λεωτυχίδα σε θέλει, θα ήθελε πολύ να γίνει βασίλισσα-...πρόσεχε τους αυτούς, ο Λεωτυχίδας πολλές φορές συναντιέται τώρα τελευταία με τον Κλεομένη... "

και μετά αγκάλιασε τον Λεωνίδα και του ψιθύρισε στο αυτί:

"Για εμένα ο καλύτερος άνδρας δεν είναι

βασιλιάς, αλλά ξένοιαστος...εσύ..."

Ο Λεωνίδας χαμογέλασε και ξεκίνησαν το παιχνίδι.