Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Αναφορά του Πλούταρχου για εμφάνιση ΑΤΙΑ...!

[8] Ὃν δὲ περὶ ταῦτα Λεύκολλος ἠσχολεῖτο χρόνον, αὑτοῦ καιρὸν εἶναι νομίζων ὁ Κόττας παρεσκευάζετο μάχεσθαι πρὸς Μιθριδάτην, καὶ πολλῶν ἀπαγγελλόντων ἤδη Λεύκολλον ἐν Φρυγίᾳ στρατοπεδεύειν ἐπιόντα, μόνον οὐκ ἐν ταῖς χερσὶν ἔχειν τὸν θρίαμβον οἰόμενος, ὡς μὴ μεταλάβῃ Λεύκολλος αὐτοῦ, συμβαλεῖν ἔσπευσε. πληγεὶς δ' ἅμα καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν, ἑξήκοντα μὲν ἀπώλεσεν αὔτανδρα σκάφη, πεζοὺς δὲ τετρακισχιλίους, αὐτὸς δὲ κατακλεισθεὶς εἰς Χαλκηδόνα καὶ πολιορκούμενος, εἰς τὰς Λευκόλλου χεῖρας ἀπέβλεπεν. ἦσαν μὲν οὖν οἱ τὸν Λεύκολλον ἀμελήσαντα Κόττα πρόσω χωρεῖν παρορμῶντες, ὡς ἔρημον αἱρήσοντα τὴν Μιθριδάτου βασιλείαν, καὶ μάλιστα τῶν στρατιωτῶν οὗτος ἦν ὁ λόγος, ἀγανακτούντων εἰ μὴ μόνον αὑτὸν ἀπολεῖ καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ βουλευσάμενος κακῶς ὁ Κόττας, ἀλλὰ καὶ σφίσιν ἐμποδὼν ἔσται, νικᾶν ἀμαχεῖ δυναμένοις· Λεύκολλος δὲ πρὸς μὲν τούτους δημηγορῶν εἶπεν, ὡς ἕνα βούλοιτ' ἂν ἐκ πολεμίων σῶσαι Ῥωμαῖον ἢ πάντα λαβεῖν τὰ τῶν πολεμίων· Ἀρχελάου δὲ τοῦ περὶ Βοιωτίαν Μιθριδάτῃ στρατηγήσαντος, εἶτ' ἀποστάντος καὶ Ῥωμαίοις συστρατεύοντος, διαβεβαιουμένου <μόνον> ὀφθέντα Λεύκολλον ἐν Πόντῳ πάντων ὁμοῦ κρατήσειν, οὐκ ἔφη δειλότερος εἶναι τῶν κυνηγῶν, ὥστε τὰ θηρία παρελθὼν ἐπὶ κενοὺς αὐτῶν τοὺς φωλεοὺς βαδίζειν. καὶ ταῦτ' εἰπὼν ἐπὶ Μιθριδάτην προῆγε, πεζοὺς μὲν ἔχων τρισμυρίους, ἱππεῖς δὲ δισχιλίους πεντακοσίους. καταστὰς δ' εἰς ἔποψιν τῶν πολεμίων καὶ θαυμάσας τὸ πλῆθος, ἐβούλετο μὲν ἀπέχεσθαι μάχης καὶ τρίβειν τὸν χρόνον, Μαρίου δ', ὃν Σερτώριος ἐξ Ἰβηρίας ἀπεστάλκει Μιθριδάτῃ μετὰ δυνάμεως στρατηγόν, ἀπαντήσαντος αὐτῷ καὶ προκαλουμένου, κατέστη μὲν εἰς τάξιν ὡς διαμαχούμενος, ἤδη δ' ὅσον οὔπω συμφερομένων, ἀπ' οὐδεμιᾶς ἐπιφανοῦς μεταβολῆς, ἀλλ' ἐξαίφνης τοῦ ἀέρος ὑπορραγέντος, ὤφθη μέγα σῶμα φλογοειδὲς εἰς μέσον τῶν στρατοπέδων καταφερόμενον, τὸ μὲν σχῆμα πίθῳ μάλιστα, τὴν δὲ χρόαν ἀργύρῳ διαπύρῳ προσεοικός, ὥστε δείσαντας ἀμφοτέρους τὸ φάσμα διακριθῆναι. τοῦτο μὲν οὖν φασιν ἐν Φρυγίᾳ περὶ τὰς λεγομένας Ὀτρύας συμβῆναι τὸ πάθος. ὁ δὲ Λεύκολλος οὐδεμιᾶς εἶναι νομίζων ἀνθρωπίνης παρασκευῆς οὐδὲ πλούτου θρέψαι μυριάδας ἐπὶ πολὺν χρόνον ἀντικαθημένων πολεμίων τοσαύτας ὅσας εἶχε Μιθριδάτης, ἐκέλευσεν ἀχθῆναι τῶν αἰχμαλώτων ἕνα, καὶ πρῶτον ἀνέκρινε μετὰ πόσων διαιτῷτο συσκήνων, ἔπειτα πόσον ἐν τῇ σκηνῇ καταλέλοιπε σῖτον. ἀποκριναμένου δὲ τἀνθρώπου, τὸν μὲν ἐκέλευσε μεταστῆναι, δεύτερον δὲ καὶ τρίτον ὁμοίως ἀνέκρινεν. εἶτα συνθεὶς τὸ τῆς παρεσκευασμένης τροφῆς πλῆθος πρὸς τὸ τῶν τρεφομένων, ἔγνω τριῶν ἢ τεσσάρων ἡμερῶν ἐπιλείψειν τὸν σῖτον τοὺς πολεμίους, καὶ πολὺ μᾶλλον εἴχετο τοῦ χρόνου, καὶ συνῆγεν εἰς τὸν χάρακα παμπληθῆ σῖτον, ὡς ἐν ἀφθόνοις διάγων αὐτὸς ἐφεδρεύοι ταῖς ἐκείνων ἀπορίαις.

http://www.ellinikoarxeio.com/2010/01/plutarch-leukolos.html#ixzz2HVgJfrgx


 [...ἀλλ' ἐξαίφνης τοῦ ἀέρος ὑπορραγέντος, ὤφθη μέγα σῶμα φλογοειδὲς εἰς μέσον τῶν στρατοπέδων καταφερόμενον, τὸ μὲν σχῆμα πίθῳ μάλιστα, τὴν δὲ χρόαν ἀργύρῳ διαπύρῳ προσεοικός, ὥστε δείσαντας ἀμφοτέρους τὸ φάσμα διακριθῆναι. τοῦτο μὲν οὖν φασιν ἐν Φρυγίᾳ περὶ τὰς λεγομένας Ὀτρύας συμβῆναι τὸ πάθος...]

Ελεύθερη μετάφραση... (...αλλά ξαφνικά σχίστηκε ο αέρας και εμφανίστηκε ένα μεγάλο σώμα σαν φλόγα που κατέβαινε προς το μέσον των στρατοπέδων,που είχε σχήμα πιθαριού και χρώμα γυαλιστερού ασημιού,που έκανε όλους να φοβηθούν με αυτό που είδαν.Αυτό συνέβη,όπως μου είπαν,στη Φρυγία κοντά στις λεγόμενες Οτρύες...)

Δείτε βίντεο...ΕΔΩ



ΑΓΙΟΣ ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Συγκλονιστικ θαμα το σίου ωάννου το Ρώσου
 Δύο ρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας  κ. Κωνσταντνος Πολυχρονίου,
νώτερος κρατικς πάλληλος μπροστ στ Λάρνακα το σίου Ρώσου.
>
> Φορο
σε πιζάμες κα να ταξ τν περίμενε στν Βορειν πύλη τς κκλησίας.
ταν τελείωσε τ μυστική του συνομιλία μ τν σιο, ξεκίνησε μ ργ βήματα,
> σέρνοντας τ
ς παντόφλες στ δάπεδο κα προχωροσε πρς τν ξοδο. Τν
> σταμάτησε 
νας ερέας τς μονς κα τν ρώτησε γιατί κλαιγε τόση ρα, γιατί
> δ
ν ταν ντυμένος κανονικ κα ρθε στν κκλησία μ πιζάμες κα ν
πιθυμοσε ν το δινε δωμάτιο στν ξενώνα ν ναπαυθε γι λίγο ν τ εχε
νάγκη.
>
> - 
χι πάτερ, πάντησε κα συνέχισε, μ ξεκούρασε γι πολλ χρόνια  γιος,
> α
τός,  μεγάλος κα θαυματουργς γιατρς πο πηρετετε. Σήμερα τ πρω
> στ
ν «Εαγγελισμό», στ Νοσοκομεο, ρθε  γυναίκα μου ν μ δεχει
> περάσει δεκαετία κα
 πλέον ν σταθ ρθιος πως μ βλέπετε τώρα. Μία χρόνια
> πάθηση το
 νευρικο συστήματος και μία ρρώστια πο εχα περάσει μου φεραν
ναπηρία τόση πο χασα τ θέση μου, πρα πρόωρα σύνταξη κα δηγήθηκα στ
> Νοσοκομε
α γιατί μετ τ δεύτερο χρόνο εχα πάνω π 80% παράλυση τν κάτω
κρων.  παράλυση,  κακ ψυχολογικ κατάσταση,  πρόωρη ξοδός μου π τ
> δραστηριότητα τ
ς ζως μ δηγοσαν σ μαρασμό, σχεδν στ θάνατο. Σήμερα,
> λοιπόν, τ
 πρω  γυναίκα μου ρθε στ Νοσοκομεο, μ βρκε ν κοιμμαι, δν
> μ
 ξύπνησε, παρ κάθισε δίπλα στ κρεβάτι μου σ μία καρέκλα. Γι λίγα
> δευτερόλεπτα τ
ν πρε  πνος. Βλέπει στ νειρό της τι, στ διπλαν θάλαμο
> γινόταν 
πισκεπτήριο γιατρν. νάμεσά τους ταν νας γνωστος ξένος γιατρός.
> Τ
ν πλησιάζει  γυναίκα μου κα το λέει:
>
> Γιατρέ μου, ε
στε ξένος; Σς βλέπω γι πρώτη φορ στ Νοσοκομεο. Σας
> παρακαλ
 στ διπλαν θάλαμο χω τν νδρα μου πάνω π δέκα χρόνια παράλυτο.
> Οι γιατροί μου 
χουν πε τν λήθεια, τι χάνω τ σύντροφό μου. Χάνω τ
> στήριγμά μου. Θ
 πεθάνει  σύζυγός μου. λτε, γιατρέ μου, ν τν δετε, ν
> το
 δώσετε κουράγιο, ν μς πετε κάτι κα σες.
> - Πήγαινε, κυρία μου, περίμενε κα
 θ δ κα τ σύζυγό σου.
> Ναί, γιατρέ μου, πέστε μου τ
 νομά σας, ν σς περιμένω…
> - 
ωάννης Ρσος, τς παντά.
>
> Ξυπνάει, πετιέται 
π τ κάθισμά της.
> Μ
 βλέπει πο προσπαθ μόνος μου, στηριγμένος στος γκνες μου, ν σηκωθ.
>
> Βοήθησε μέ, γυναίκα, τ
ς λέγω, κάποιος μ κρατάει π’ τς μασχάλες κα μ
> σηκώνει, βοήθησε κα
 σύ…
>
> Σηκώθηκα, πάτησα στ
 δαφος, ταν τ κλάματα τς γυναίκας μου εχαν φέρει
> γύρω μας γιατρο
ς κα βοηθητικ προσωπικό.
>
 πεύθυνος γιατρς το τμήματος, νας πιστς χριστιανός, συγκλονίζεται π
> τ
 διήγηση τς συζύγου μου κα προτρέπει: Κύριε Πολυχρονίου πως εσαι, μ
> ζητ
ς, ν λλάξεις τς πιζάμες σου, φύγετε, πάρτε ταξ στν εσοδο το
> Νοσοκομείου κα
 πηγαίνετε στ Πνευματικ θεραπευτήριο, στν κκλησία το
γίου ωάννου το Ρώσου, πο εναι στν καταπράσινη κοιλάδα το Προκοπίου
> τ
ς Εβοίας, που κα λόκληρο τ ερό του Λείψανο. Πηγαίνετε, πέστε τ
> μεγάλο σας ε
χαριστ κα γυρίστε γι τ ξιτήριο πο ατ τ φορ –σπάνια
> βέβαια– τ
 πογράφει χι γιατρς λλ νας “γιος!