Ο ιστορικός Παπαρρηγόπουλος,ανατραφείς και παιδευμένος εντός του Οικουμενικού Πατριαρχείου,ακραιφνής χριστιανός που προσπάθησε και κατάφερε,υποστηριζόμενος από το ιερατείο,να επικρατήσει ο όρος..."ελληνορθοδοξία"!!!,γράφει...μη μπορώντας να αποσιωπήσει(όσο κι αν προσπάθησε να ωραιοποιήσει),το μίσος και τους διωγμούς κατά των Ελλήνων και του Ελληνικού Πολιτισμού,από τους τερατόμορφους μελανοχίτωνες χριστιανούς!Ένα άγριο κυνηγητό με σφαγές και λεηλασίες που διήρκησε με σφοδρότητα για πολλούς αιώνες!Μια ανελέητη καταδίωξη που συνεχίζεται μέχρι σήμερα...
Ο Πλάτων..."απάντων αιρετικών άρτυμα"!!!
[...Αλλ' εν αυτή ταύτη τη πολυειδεί οικειότητι μεταξύ των δύο κόσμων και ιδίως μεταξύ της ελληνικής φιλοσοφίας και της χριστιανικής πίστεως,έκειντο τα σπέρματα της οριστικής μεταξύ αυτών διαστάσεως.Την θεμέλιον της χριστιανικής πίστεως κρηπίδα απετέλει το δόγμα της θείας του Σωτήρος ενανθρωπήσεως' αλλά το δόγμα τούτο ήτο ανεπίδεκτον φιλοσοφικής συζητήσεως.Η φιλοσοφική συζήτησις μένει εντός των ορίων της ανθρωπίνης αντιλήψεως,το δε θείον εκείνο δόγμα υπερβαίνει τα όρια της αντιλήψεως ταύτης.Όθεν η φιλοσοφική έρευνα,καθό ηναγκασμένη φύσει να περιστρέφεται εντός των ορίων τούτων,εξετρέπετο λεληθότως της του Σωτήρος θεότητος' διότι αγωνιζομένη να καταστήση το δόγμα τούτο προσιτόν εις την ανθρωπίνην διάνοιαν,κατεβίβαζεν αυτό απαραιτήτως από της υπερανθρώπου περιωπής,εις κύκλον αντιλήψεως κατώτερον,ενώ ο Σωτήρ παρίστατο ως άνθρωπος μάλλον ή ως Θεός.Η φιλοσοφική συζήτησις παρήγαγε λοιπόν τούτο το δεινόν αποτέλεσμα,ότι η χριστιανική πίστις διηρέθη ως εξ αυτής εις δύο μερίδας' την μερίδα ήτις ενέμενε εις την θεμελιώδη αρχήν της ενσάρκου οικονομίας,ήτοι την ορθοδοξίαν,και την μερίδα ήτις εξωλίσθησεν εις ποικίλας ερμηνείας,συνεπαγομένας όλας κατά το μάλλον και ήττον την δόξαν ότι ο ιδρυτής της χριστιανικής πίστεως ήτο άνθρωπος,ήτοι τας αιρέσεις.Εν τη τρίτη εκατονταετηρίδι,ο Τερτυλλιανός γράφων "κατά Ερμογένους" μεν ονομάζει τους φιλοσόφους "πατριάρχας των αιρετικών","περί ψυχής" δε αποκαλεί τον Πλάτωνα "απάντων αιρετικόν άρτυμα".Εν τη τετάρτη εκατονταετηρίδι ο Άρειος εκηρύσσετο επισήμως μαθητής του νεοπλατωνικού Πορφυρίου.Αλλά και εν αυτή τη έκτη εκατονταετηρίδι,ο Ιωάννης ο Φιλόπονος εκ της αριστοτελικής φιλοσοφίας ήντλησε τας περί πολλών δογμάτων μονοφυσιτικάς αυτού πλάνας και ιδίως τας περί Τριάδος."Έλεγε δε ταύτα λαβών την αφορμήν από των αριστοτελικών.Ο γαρ Αριστοτέλης φησίν,ότι εισί των ατόμων και μερικαί ουσίαι,και μία κοινή.Ούτως ούν και ο Φιλόπονος έλεγεν,ότι εισί τρεις μερικαί ουσίαι επί της Αγίας Τριάδος,και έστι μία κοινή."]
Χτύπημα του ελληνισμού,από τους χριστιανούς,στη ρίζα του...
[Δεν ετόλμησαν μεν αι αιρέσεις,καθ' όσον ηξεύρομεν,να αποφανθώσιν απροκαλύπτως ότι ο Σωτήρ ήτο άνθρωπος' αλλ' επειδή δια των ερμηνειών αυτών συνεπήγοντο άπασαι το ανατρεπτικόν εκείνο συμπέρασμα,η ειρηνική συμβίωσις μεταξύ αυτών και της ορθοδοξίας απέβη αδύνατος.Οι αιρετικοί κατεδιώχθησαν αυστηρώς' και ουδέ τούτο ήρκεσεν' η ορθοδοξία επεχείρησε να προσβάλη την αίρεσιν εν αυτή αυτής τη πηγή,εν τη ελληνική φιλοσοφία,ίνα κατοχυρώση το χριστιανικόν δόγμα κατά πάσης αυτής επιδρομής.Επί τούτω δε ηγωνίσθη να υψώση τείχος ανυπέρβατον μεταξύ χριστιανισμού και ελληνισμού.]
Ο χλευασμός του..."μεγάλου Αθανασίου"(του...προστάτη των ελληνικών γραμμάτων!!!) και η απάντηση του Μεγάλου Ιουλιανού...
[Ο μέγας Αθανάσιος,ο περιφανής νομοθέτης του συμβόλου της πίστεως,έγραψε πολύκροτον "Λόγον κατά Ελλήνων",δι' ου,μη αρκεσθείς να αποκηρύξη αυτούς ως ειδωλολάτρας,ήλεγξε προσέτι και εχλεύασε την σοφίαν αυτών.Εις ό η μερίς του ελληνισμού ήτις είχε μείνει πιστή εις τους πάλαι θεούς,απεκρίθη,δια του στόματος του Ιουλιανού' "ημίν ανήκουσιν η ευγλωττία και αι τέχναι της Ελλάδος,όπως και η των θεών αυτής λατρεία' υμέτερος δε κλήρός εστιν η αμάθεια,η αγροικία και ουδέν πλέον' αύτη εστίν η σοφία υμών".Τα δύο στρατόπεδα λοιπόν τα απ' αλλήλων διιστάμενα όσον ανατολαί από δυσμών,εις έν και μόνον συνεφώνουν,ότι έδει να επέλθη διαζύγιον μεταξύ της ελληνικής παιδείας και του χριστιανισμού.Εις μάτην επιφανείς αντιπρόσωποι του χριστιανικού ελληνισμού ηγωνίζοντο να αποδείξωσιν ότι η συμβίωσις δεν ήτο αδύνατος και ότι μάλιστα η ελληνική σοφία ήτο απαραίτητον προγύμνασμα και εγκαλλώπισμα πάσης χριστιανικής ψυχής.Η γνώμη του Αθανασίου κατίσχυσεν,όσον ήτο δυνατόν να κατισχύση,εν όσω οι χριστιανοί ελάλουν και έγραφον την ελληνικήν,προσηύχοντο ελληνιστί,ήκουον ελληνιστί τελουμένην την λειτουργίαν και ανεγίνωσκον ελληνιστί τας ερμηνείας των Γραφών.
Η γλώσσα λοιπόν παρέμεινε κοινή' αλλά το των Ελλήνων όνομα,γυμνωθέν της αρχαίας ευκλεούς εκδοχής,έλαβε την σημασίαν του ειδωλολάτρου' και έκτοτε τό
τε όνομα τούτο και πάντα τα εξ αυτού παράγωγα,"ελληνικός,ελληνισμός,ελληνίζω,ελληνοφρονώ",απεκρούσθησαν και περιυβρίσθησαν υπό της νέας πίστεως επί αιώνας μακρούς.]
"διωγμός γέγονεν Ελλήνων μέγας"..."περιεβωμίσθησαν"(δηλ.κάηκαν στους βωμούς)!!!
[Ο Μαλάλας,ομιλών περί της βασιλείας του Ιουστινιανού,βεβαιοί ότι "διωγμός γέγονεν Ελλήνων μέγας"' και ότι "εθέσπισεν ο αυτός βασιλεύς ώστε μη πολιτεύεσθαι τους ελληνίζοντας" και ότι "συσχεθέντες Έλληνες περιεβωμίσθησαν,και βιβλία αυτών κατεκαύθησαν και εικόνες των μυσερών θεών αυτών και αγάλματα".Παρά Θεοφάνει αναγινώσκομεν ότι ο Ιουλιανός "εις ελληνισμόν αναιδώς εξετράπη".Τον κατά των εθνικών διωγμόν ο αυτός ονομάζει "ελληνικόν διωγμόν" και "αναιδώς ελλήνιζε" λέγει,και "ελληνοφρονούντα" καλεί τον έπαρχον της πόλεως όστις δια θορύβων παρηνώχλει τον Χρυσόστομον τελούντα τας θείας λειτουργίας' και "ελληνόφρονας ληρωδίας" προσαγορεύει τας αιρέσεις.Μέχρις αυτής της ενδεκάτης εκατονταετηρίδος ότε ήρχισεν ήδη να κατευνάζεται η υπό των χριστιανών κατά του ελληνισμού διεξαγομένη αύτη πάλη,ο Μιχαήλ Ψελλός εξηκολούθει αντιτάσσων τον "έλληνα λόγον" εις τον "χριστιανικόν".]
"το όνομα τούτο(Έλλην) διετέλει εις αδιάλλακτον 'ρήξιν προς το θρήσκευμα του κράτους."...[Συγχρόνως δε προς την πνευματικήν μεταξύ ελληνισμού και χριστιανισμού διένεξιν,συνέβαινε και εν πολιτικώ κόσμω μεγάλη τις διαίρεσις.Το 'ρωμαϊκόν κράτος ετέμνετο εις δυτικόν και ανατολικόν,του δε ανατολικού πρωτεύουσα εγίνετο η παρά τας ακτάς του Βοσπόρου κτισθείσα τότε Κωνσταντινούπολις.Καί τοι εν ταις χώραις αίτινες υπήχθησαν εις την νέαν πρωτεύουσαν,ελάχιστα ίσχυεν η λατινική γλώσσα,επικρατεστάτη δε ήτο η ελληνική,ο "Μέγας" Κωνσταντίνος
εκάλεσεν εαυτόν αυτοκράτορα 'Ρωμαίων,διότι οι υπήκοοι του 'ρωμαϊκού κράτους εκαλούντο τότε εν γένει 'Ρωμαίοι.Η προσηγορία αύτη,ανέκαθεν απρόσφορος ούσα,απέβη προϊόντος του χρόνου όλως προς τα πράγματα ασύμφωνος.Έτι υφισταμένου του δυτικού κράτους,οι μονάρχαι της Κωνσταντινουπόλεως ηναγκάσθησαν,ως είδομεν,δια διαφόρων επισήμων πράξεων να συνθηκολογήσωσι προς την ελληνικήν γλώσσαν.Ο δε ελληνικός χαρακτήρ του ανατολικού κράτους κατέστη έτι καταφανέστερος αφ' ής,εν τη πέμπτη εκατονταετηρίδι,κατελύθη το δυτικόν.Η Κωνσταντινούπολις ήτο ανέκαθεν πόλις ελληνική' οι κάτοικοι αυτής,οι ιεράρχαι,οι λόγιοι άνδρες,οι δημόσιοι λειτουργοί,πολιτικοί τε και στρατιωτικοί ή ήσαν Έλληνες ή ωμίλουν την ελληνικήν ως ιδίαν γλώσσαν.Τα κάλλιστα των κοσμημάτων της πόλεως ήσαν τα μεν έργα της αρχαίας ελληνικής τέχνης,τα δε φιλοπονήματα μαθητών της τέχνης ταύτης.Κατά μικρόν ούτω παντελώς εξενίκησεν η ελληνική ώστε πάσα μεν η νομοθεσία εγράφη ελληνιστί,πάσα δε η διοίκησις ελληνιστί διεξήχθη.Η γλώσσα λοιπόν,η θρησκεία,η φιλολογία,η τέχνη,η νομοθεσία,τα πάντα διεμαρτύροντο κατά της προσηγορίας των 'Ρωμαίων.Πολλά όμως υπήρξαν τα αίτια δι' ά οι αυτοκράτορες της Κωνσταντινουπόλεως δεν απέβαλον αυτήν' και ίνα περιορισθώμεν εις το κυριώτατον,αδύνατον βεβαίως ήτο να ονομάσωσι τους υπηκόους Έλληνας,εαυτούς δε Ελλήνων αυτοκράτορας,αφού το όνομα τούτο διετέλει εις αδιάλλακτον 'ρήξιν προς το θρήσκευμα του κράτους.]
Η εξαφάνιση του ονόματος Έλλην...με απόφαση των χριστιανών...!!!
[Η προσηγορία των 'Ρωμαίων ού μόνον δεν υπενέδωκεν εις το των Ελλήνων όνομα,αλλά υπείκουσα εις την απόφασιν της εκκλησίας,όλως εξέβαλεν αυτό εκ της γλώσσης εις πάσαν άλλην σημασίαν,πλην της του ειδωλολάτρου.Εν τη πέμπτη και εν τη έκτη εκατονταετηρίδι,ο Ζώσιμος,όστις ήτο εθνικός,και ο Προκόπιος,όστις δεν ήτο χριστιανός ένθερμος,ωνόμαζον έτι "ελληνικά έθνη" τους κατοίκους της αρχαίας Ελλάδος.Από της εβδόμης όμως εκατονταετηρίδος εξέλιπε παν ίχνος τού τε ονόματος 'Ελλην και όλων αυτού των παραγώγων,εν τη προτέρα εννοία.Εκ της καταστροφής ταύτης δεν περιεσώθη ειμή η σεβασμία μήτηρ του ελληνικού κόσμου Ελλάς'και αύτη δε μέχρι τινός μόνον.Εάν παρά Προκοπίω και εν τω Συνεκδήμω του Ιεροκλέους περιλαμβάνει έτι σύμπασαν την αρχαίαν Ελλάδα,από Ηρακλείου και εφεξής,άμα διηρέθη το κράτος εις θέματα,το θέμα της Ελλάδος περιωρίσθη εις μόνην την εκτός του Ισθμού χώραν.]
"οι την Ελλάδα οικούντες" ή "Ελλαδικοί" ή...Γραικοί!Ποτέ όμως Έλληνες!!! [Καίτοι δε τοσούτον μικρά εγένετο τότε η Ελλάς εν τη επισήμω ονοματολογία,ουδέ τούτου του θέματος οι κάτοικοι ελέγοντο Έλληνες' αλλ' ή έμειναν ανώνυμοι,όπως παρά τω πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρω,όστις αναφέρων αυτούς έλεγεν "οι την Ελλάδα οικούντες",ή ωνομάσθησαν,κατά Θεοφάνην,"Ελλαδικοί".Το όνομα ήτο αρχαιότατον αφού χρήσιν αυτού εποιήσατο ο Κολοφώνιος Ξενοφάνης εν τη έκτη π.Χ. εκατονταετηρίδι,και ήτο ταυτόσημον του ελληνικός' προετιμήθη όμως ήδη διότι είχε το προτέρημα να ενθυμίζη την Ελλάδα μάλλον ή τους Έλληνας.Τους δε Πελοποννησίους ωνόμαζεν ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος,εν τη δεκάτη εκατονταετηρίδι,Γραικούς.Το όνομα τούτο των Γραικών,προγενέστερον όν του των Ελλήνων,πρωϊμώτατα ηφανίσθη εν Ελλάδι,επεκράτησε δε το πάλαι εις μόνην την Ιταλίαν,ως εθνικόν των Ελλήνων όνομα.Επί της παρακμής της αρχαίας Ελλάδος εχλευάσθη οπωσούν υπό των 'Ρωμαίων,και την χροιάν ταύτην της περιφρονήσεως παρεδέξαντο βραδύτερον οι εν Ιταλία Γότθοι,ως δηλούται εκ του τρόπου καθ' όν παρά Προκοπίω ομιλούσι περί των εκ της Ανατολής επελθόντων στρατευμάτων του Ιουστινιανού.Εν δε τοις Ανεκδότοις,αλλ' άπαξ μόνον,ο ιστορικός εκείνος παρεισάγει και αυτούς τους οικονομικούς του βασιλέως υπαλλήλους καλούντας επί εξευτελισμώ πάλιν,τους στρατιώτας της Ανατολής Γραίκους.]
"ως εκ της υπό της εκκλησίας καταδίκης του των Ελλήνων ονόματος"..."Αυτός ο λαός δεν ετόλμησε να διατηρήση το πάτριον όνομα"...!!![Ουδέν ήττον,τοσαύτη ήτο η αμηχανία εις ήν περιέστησαν οι βασιλείς της Κωνσταντινουπόλεως ως εκ της υπό της εκκλησίας καταδίκης του των Ελλήνων ονόματος,ώστε ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος ου μόνον τους εν τη Πελοποννήσω Έλληνας ηναγκάζετο να ονομάση Γραικούς,αλλά και τους εν τη μικρά Ασία..Αυτός ο λαός δεν ετόλμησε να διατηρήση το πάτριον όνομα,και αυτοί οι κάτοικοι των χωρών αίτινες ανέκαθεν απετέλουν την μητρόπολιν του ελληνικού έθνους,κατήντησαν να ονομάσωσιν εαυτούς 'Ρωμαίους.Τα Χρονικά των εν Μωρέα πολέμων των Φράγκων, εις τα οποία ευρίσκομεν τα γεωγραφικά και εθνικά ονόματα οία μέχρις εσχάτων εφέροντο εν τω στόματι του λαού,καλούσι 'Ρωμαίους και 'Ρωμηούς τους κατοίκους του κράτους,ιδίως δε τους κατοίκους της εντός και εκτός του Ισθμού Ελλάδος.]
(ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ,βιβλίον ένατον,τόμος α',σελ.25/26/27/28/29,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ)
Έτσι,ακόμα και σήμερα ακούγεται η ονομασία..."παλιοελλαδίτες"...!!!
Πλάτων Πισατίδης
Ο Πλάτων..."απάντων αιρετικών άρτυμα"!!!
[...Αλλ' εν αυτή ταύτη τη πολυειδεί οικειότητι μεταξύ των δύο κόσμων και ιδίως μεταξύ της ελληνικής φιλοσοφίας και της χριστιανικής πίστεως,έκειντο τα σπέρματα της οριστικής μεταξύ αυτών διαστάσεως.Την θεμέλιον της χριστιανικής πίστεως κρηπίδα απετέλει το δόγμα της θείας του Σωτήρος ενανθρωπήσεως' αλλά το δόγμα τούτο ήτο ανεπίδεκτον φιλοσοφικής συζητήσεως.Η φιλοσοφική συζήτησις μένει εντός των ορίων της ανθρωπίνης αντιλήψεως,το δε θείον εκείνο δόγμα υπερβαίνει τα όρια της αντιλήψεως ταύτης.Όθεν η φιλοσοφική έρευνα,καθό ηναγκασμένη φύσει να περιστρέφεται εντός των ορίων τούτων,εξετρέπετο λεληθότως της του Σωτήρος θεότητος' διότι αγωνιζομένη να καταστήση το δόγμα τούτο προσιτόν εις την ανθρωπίνην διάνοιαν,κατεβίβαζεν αυτό απαραιτήτως από της υπερανθρώπου περιωπής,εις κύκλον αντιλήψεως κατώτερον,ενώ ο Σωτήρ παρίστατο ως άνθρωπος μάλλον ή ως Θεός.Η φιλοσοφική συζήτησις παρήγαγε λοιπόν τούτο το δεινόν αποτέλεσμα,ότι η χριστιανική πίστις διηρέθη ως εξ αυτής εις δύο μερίδας' την μερίδα ήτις ενέμενε εις την θεμελιώδη αρχήν της ενσάρκου οικονομίας,ήτοι την ορθοδοξίαν,και την μερίδα ήτις εξωλίσθησεν εις ποικίλας ερμηνείας,συνεπαγομένας όλας κατά το μάλλον και ήττον την δόξαν ότι ο ιδρυτής της χριστιανικής πίστεως ήτο άνθρωπος,ήτοι τας αιρέσεις.Εν τη τρίτη εκατονταετηρίδι,ο Τερτυλλιανός γράφων "κατά Ερμογένους" μεν ονομάζει τους φιλοσόφους "πατριάρχας των αιρετικών","περί ψυχής" δε αποκαλεί τον Πλάτωνα "απάντων αιρετικόν άρτυμα".Εν τη τετάρτη εκατονταετηρίδι ο Άρειος εκηρύσσετο επισήμως μαθητής του νεοπλατωνικού Πορφυρίου.Αλλά και εν αυτή τη έκτη εκατονταετηρίδι,ο Ιωάννης ο Φιλόπονος εκ της αριστοτελικής φιλοσοφίας ήντλησε τας περί πολλών δογμάτων μονοφυσιτικάς αυτού πλάνας και ιδίως τας περί Τριάδος."Έλεγε δε ταύτα λαβών την αφορμήν από των αριστοτελικών.Ο γαρ Αριστοτέλης φησίν,ότι εισί των ατόμων και μερικαί ουσίαι,και μία κοινή.Ούτως ούν και ο Φιλόπονος έλεγεν,ότι εισί τρεις μερικαί ουσίαι επί της Αγίας Τριάδος,και έστι μία κοινή."]Χτύπημα του ελληνισμού,από τους χριστιανούς,στη ρίζα του...
[Δεν ετόλμησαν μεν αι αιρέσεις,καθ' όσον ηξεύρομεν,να αποφανθώσιν απροκαλύπτως ότι ο Σωτήρ ήτο άνθρωπος' αλλ' επειδή δια των ερμηνειών αυτών συνεπήγοντο άπασαι το ανατρεπτικόν εκείνο συμπέρασμα,η ειρηνική συμβίωσις μεταξύ αυτών και της ορθοδοξίας απέβη αδύνατος.Οι αιρετικοί κατεδιώχθησαν αυστηρώς' και ουδέ τούτο ήρκεσεν' η ορθοδοξία επεχείρησε να προσβάλη την αίρεσιν εν αυτή αυτής τη πηγή,εν τη ελληνική φιλοσοφία,ίνα κατοχυρώση το χριστιανικόν δόγμα κατά πάσης αυτής επιδρομής.Επί τούτω δε ηγωνίσθη να υψώση τείχος ανυπέρβατον μεταξύ χριστιανισμού και ελληνισμού.]
Ο χλευασμός του..."μεγάλου Αθανασίου"(του...προστάτη των ελληνικών γραμμάτων!!!) και η απάντηση του Μεγάλου Ιουλιανού...
[Ο μέγας Αθανάσιος,ο περιφανής νομοθέτης του συμβόλου της πίστεως,έγραψε πολύκροτον "Λόγον κατά Ελλήνων",δι' ου,μη αρκεσθείς να αποκηρύξη αυτούς ως ειδωλολάτρας,ήλεγξε προσέτι και εχλεύασε την σοφίαν αυτών.Εις ό η μερίς του ελληνισμού ήτις είχε μείνει πιστή εις τους πάλαι θεούς,απεκρίθη,δια του στόματος του Ιουλιανού' "ημίν ανήκουσιν η ευγλωττία και αι τέχναι της Ελλάδος,όπως και η των θεών αυτής λατρεία' υμέτερος δε κλήρός εστιν η αμάθεια,η αγροικία και ουδέν πλέον' αύτη εστίν η σοφία υμών".Τα δύο στρατόπεδα λοιπόν τα απ' αλλήλων διιστάμενα όσον ανατολαί από δυσμών,εις έν και μόνον συνεφώνουν,ότι έδει να επέλθη διαζύγιον μεταξύ της ελληνικής παιδείας και του χριστιανισμού.Εις μάτην επιφανείς αντιπρόσωποι του χριστιανικού ελληνισμού ηγωνίζοντο να αποδείξωσιν ότι η συμβίωσις δεν ήτο αδύνατος και ότι μάλιστα η ελληνική σοφία ήτο απαραίτητον προγύμνασμα και εγκαλλώπισμα πάσης χριστιανικής ψυχής.Η γνώμη του Αθανασίου κατίσχυσεν,όσον ήτο δυνατόν να κατισχύση,εν όσω οι χριστιανοί ελάλουν και έγραφον την ελληνικήν,προσηύχοντο ελληνιστί,ήκουον ελληνιστί τελουμένην την λειτουργίαν και ανεγίνωσκον ελληνιστί τας ερμηνείας των Γραφών.
Η γλώσσα λοιπόν παρέμεινε κοινή' αλλά το των Ελλήνων όνομα,γυμνωθέν της αρχαίας ευκλεούς εκδοχής,έλαβε την σημασίαν του ειδωλολάτρου' και έκτοτε τό
τε όνομα τούτο και πάντα τα εξ αυτού παράγωγα,"ελληνικός,ελληνισμός,ελληνίζω,ελληνοφρονώ",απεκρούσθησαν και περιυβρίσθησαν υπό της νέας πίστεως επί αιώνας μακρούς.]
"διωγμός γέγονεν Ελλήνων μέγας"..."περιεβωμίσθησαν"(δηλ.κάηκαν στους βωμούς)!!!
"το όνομα τούτο(Έλλην) διετέλει εις αδιάλλακτον 'ρήξιν προς το θρήσκευμα του κράτους."...[Συγχρόνως δε προς την πνευματικήν μεταξύ ελληνισμού και χριστιανισμού διένεξιν,συνέβαινε και εν πολιτικώ κόσμω μεγάλη τις διαίρεσις.Το 'ρωμαϊκόν κράτος ετέμνετο εις δυτικόν και ανατολικόν,του δε ανατολικού πρωτεύουσα εγίνετο η παρά τας ακτάς του Βοσπόρου κτισθείσα τότε Κωνσταντινούπολις.Καί τοι εν ταις χώραις αίτινες υπήχθησαν εις την νέαν πρωτεύουσαν,ελάχιστα ίσχυεν η λατινική γλώσσα,επικρατεστάτη δε ήτο η ελληνική,ο "Μέγας" Κωνσταντίνος
εκάλεσεν εαυτόν αυτοκράτορα 'Ρωμαίων,διότι οι υπήκοοι του 'ρωμαϊκού κράτους εκαλούντο τότε εν γένει 'Ρωμαίοι.Η προσηγορία αύτη,ανέκαθεν απρόσφορος ούσα,απέβη προϊόντος του χρόνου όλως προς τα πράγματα ασύμφωνος.Έτι υφισταμένου του δυτικού κράτους,οι μονάρχαι της Κωνσταντινουπόλεως ηναγκάσθησαν,ως είδομεν,δια διαφόρων επισήμων πράξεων να συνθηκολογήσωσι προς την ελληνικήν γλώσσαν.Ο δε ελληνικός χαρακτήρ του ανατολικού κράτους κατέστη έτι καταφανέστερος αφ' ής,εν τη πέμπτη εκατονταετηρίδι,κατελύθη το δυτικόν.Η Κωνσταντινούπολις ήτο ανέκαθεν πόλις ελληνική' οι κάτοικοι αυτής,οι ιεράρχαι,οι λόγιοι άνδρες,οι δημόσιοι λειτουργοί,πολιτικοί τε και στρατιωτικοί ή ήσαν Έλληνες ή ωμίλουν την ελληνικήν ως ιδίαν γλώσσαν.Τα κάλλιστα των κοσμημάτων της πόλεως ήσαν τα μεν έργα της αρχαίας ελληνικής τέχνης,τα δε φιλοπονήματα μαθητών της τέχνης ταύτης.Κατά μικρόν ούτω παντελώς εξενίκησεν η ελληνική ώστε πάσα μεν η νομοθεσία εγράφη ελληνιστί,πάσα δε η διοίκησις ελληνιστί διεξήχθη.Η γλώσσα λοιπόν,η θρησκεία,η φιλολογία,η τέχνη,η νομοθεσία,τα πάντα διεμαρτύροντο κατά της προσηγορίας των 'Ρωμαίων.Πολλά όμως υπήρξαν τα αίτια δι' ά οι αυτοκράτορες της Κωνσταντινουπόλεως δεν απέβαλον αυτήν' και ίνα περιορισθώμεν εις το κυριώτατον,αδύνατον βεβαίως ήτο να ονομάσωσι τους υπηκόους Έλληνας,εαυτούς δε Ελλήνων αυτοκράτορας,αφού το όνομα τούτο διετέλει εις αδιάλλακτον 'ρήξιν προς το θρήσκευμα του κράτους.]
Η εξαφάνιση του ονόματος Έλλην...με απόφαση των χριστιανών...!!!
[Η προσηγορία των 'Ρωμαίων ού μόνον δεν υπενέδωκεν εις το των Ελλήνων όνομα,αλλά υπείκουσα εις την απόφασιν της εκκλησίας,όλως εξέβαλεν αυτό εκ της γλώσσης εις πάσαν άλλην σημασίαν,πλην της του ειδωλολάτρου.Εν τη πέμπτη και εν τη έκτη εκατονταετηρίδι,ο Ζώσιμος,όστις ήτο εθνικός,και ο Προκόπιος,όστις δεν ήτο χριστιανός ένθερμος,ωνόμαζον έτι "ελληνικά έθνη" τους κατοίκους της αρχαίας Ελλάδος.Από της εβδόμης όμως εκατονταετηρίδος εξέλιπε παν ίχνος τού τε ονόματος 'Ελλην και όλων αυτού των παραγώγων,εν τη προτέρα εννοία.Εκ της καταστροφής ταύτης δεν περιεσώθη ειμή η σεβασμία μήτηρ του ελληνικού κόσμου Ελλάς'και αύτη δε μέχρι τινός μόνον.Εάν παρά Προκοπίω και εν τω Συνεκδήμω του Ιεροκλέους περιλαμβάνει έτι σύμπασαν την αρχαίαν Ελλάδα,από Ηρακλείου και εφεξής,άμα διηρέθη το κράτος εις θέματα,το θέμα της Ελλάδος περιωρίσθη εις μόνην την εκτός του Ισθμού χώραν.]
"οι την Ελλάδα οικούντες" ή "Ελλαδικοί" ή...Γραικοί!Ποτέ όμως Έλληνες!!! [Καίτοι δε τοσούτον μικρά εγένετο τότε η Ελλάς εν τη επισήμω ονοματολογία,ουδέ τούτου του θέματος οι κάτοικοι ελέγοντο Έλληνες' αλλ' ή έμειναν ανώνυμοι,όπως παρά τω πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρω,όστις αναφέρων αυτούς έλεγεν "οι την Ελλάδα οικούντες",ή ωνομάσθησαν,κατά Θεοφάνην,"Ελλαδικοί".Το όνομα ήτο αρχαιότατον αφού χρήσιν αυτού εποιήσατο ο Κολοφώνιος Ξενοφάνης εν τη έκτη π.Χ. εκατονταετηρίδι,και ήτο ταυτόσημον του ελληνικός' προετιμήθη όμως ήδη διότι είχε το προτέρημα να ενθυμίζη την Ελλάδα μάλλον ή τους Έλληνας.Τους δε Πελοποννησίους ωνόμαζεν ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος,εν τη δεκάτη εκατονταετηρίδι,Γραικούς.Το όνομα τούτο των Γραικών,προγενέστερον όν του των Ελλήνων,πρωϊμώτατα ηφανίσθη εν Ελλάδι,επεκράτησε δε το πάλαι εις μόνην την Ιταλίαν,ως εθνικόν των Ελλήνων όνομα.Επί της παρακμής της αρχαίας Ελλάδος εχλευάσθη οπωσούν υπό των 'Ρωμαίων,και την χροιάν ταύτην της περιφρονήσεως παρεδέξαντο βραδύτερον οι εν Ιταλία Γότθοι,ως δηλούται εκ του τρόπου καθ' όν παρά Προκοπίω ομιλούσι περί των εκ της Ανατολής επελθόντων στρατευμάτων του Ιουστινιανού.Εν δε τοις Ανεκδότοις,αλλ' άπαξ μόνον,ο ιστορικός εκείνος παρεισάγει και αυτούς τους οικονομικούς του βασιλέως υπαλλήλους καλούντας επί εξευτελισμώ πάλιν,τους στρατιώτας της Ανατολής Γραίκους.]
"ως εκ της υπό της εκκλησίας καταδίκης του των Ελλήνων ονόματος"..."Αυτός ο λαός δεν ετόλμησε να διατηρήση το πάτριον όνομα"...!!![Ουδέν ήττον,τοσαύτη ήτο η αμηχανία εις ήν περιέστησαν οι βασιλείς της Κωνσταντινουπόλεως ως εκ της υπό της εκκλησίας καταδίκης του των Ελλήνων ονόματος,ώστε ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος ου μόνον τους εν τη Πελοποννήσω Έλληνας ηναγκάζετο να ονομάση Γραικούς,αλλά και τους εν τη μικρά Ασία..Αυτός ο λαός δεν ετόλμησε να διατηρήση το πάτριον όνομα,και αυτοί οι κάτοικοι των χωρών αίτινες ανέκαθεν απετέλουν την μητρόπολιν του ελληνικού έθνους,κατήντησαν να ονομάσωσιν εαυτούς 'Ρωμαίους.Τα Χρονικά των εν Μωρέα πολέμων των Φράγκων, εις τα οποία ευρίσκομεν τα γεωγραφικά και εθνικά ονόματα οία μέχρις εσχάτων εφέροντο εν τω στόματι του λαού,καλούσι 'Ρωμαίους και 'Ρωμηούς τους κατοίκους του κράτους,ιδίως δε τους κατοίκους της εντός και εκτός του Ισθμού Ελλάδος.]
(ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ,βιβλίον ένατον,τόμος α',σελ.25/26/27/28/29,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ)
Έτσι,ακόμα και σήμερα ακούγεται η ονομασία..."παλιοελλαδίτες"...!!!
Πλάτων Πισατίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου