Ιουλιανός ο Παραβάτης, "Αποστάτης", "Ειδωλιανός" αλλά και Μέγας Ιουλιανός

Ιουλιανός ο Παραβάτης, "Αποστάτης", "Ειδωλιανός" αλλά και Μέγας Ιουλιανός

Ἀκούσατε, λαοὶ, φυλαὶ, γλῶσσαι,
πᾶν γένος ἀνθρώπων, καὶ ἡλικία πᾶσα,
ὅσοι τε νῦν ἐστε, καὶ ὅσοι γενήσεσθε· [...]
πᾶσα δύναμις τῶν οὐρανῶν, πάντες ἄγγελοι,
οἷς ἔργον ἡ τοῦ τυράννου κατάλυσις,
οὐ τὸν Σηὼν καθελοῦσι τὸν βασιλέα τῶν Ἀμοῤῥαίων,
οὐδὲ τὸν Ὢγ βασιλέα τῆς Βασὰν,
μικροὺς δυνάστας, καὶ μικρὸν μέρος τῆς οἰκουμένης κακοῦντας τὸν Ἰσραήλ·
ἀλλὰ τὸν δράκοντα, τὸν ἀποστάτην,
τὸν νοῦν τὸν μέγαν, τὸν Ἀσσύριον,
τὸν κοινὸν ἁπάντων ἐχθρὸν καὶ πολέμιον,
τὸν πολλὰ μὲν ἐπὶ γῆς μανέντα καὶ ἀπειλήσαντα,
πολλὴν δὲ ἀδικίαν εἰς τὸ ὕψος λαλήσαντά τε καὶ μελετήσαντα.

Έγραψε ο— Γρηγόριος Ναζιανζηνός,
Λόγος Κατά Ιουλιανού Βασιλέως/Στηλιτευτικός Πρώτος (35.532)

Ο Ιουλιανός (Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Λατ. Flavius Claudius Julianus), γνωστός ως Ιουλιανός ο Παραβάτης ή Ιουλιανός ο Αποστάτης, αλλά και Μέγας Ιουλιανός, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο. Συμβασίλευσε, ως Καίσαρας, με τον Κωνστάντιο Β' από το 355 ως το 360 και μόνος του, ως Αύγουστος, από το 361 ως το 363. Ο Ιουλιανός ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της Κωνσταντίνειας δυναστείας και ο μοναδικός παγανιστής μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Σύμφωνα με τον Cousin, ολόκληρος ο κόσμος της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας τερματίσθηκε ουσιαστικά με τον θάνατο του Ιουλιανού. Όμως, πολλοί σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν τον Ιουλιανό ως ένα από τους ικανότερους αυτοκράτορες σε όλη την ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρόλο που ουσιαστικά την κυβέρνησε επί μόλις δύο χρόνια.

1. Νεανικά χρόνια
2. Καίσαρας (355-360)
3. Αύγουστος (360-363)
4. Η πολιτική του Ιουλιανού
5. Κριτική του Ιουλιανού από τη νεότερη ιστοριογραφία
6. Υποσημειώσεις
7. Βιβλιογραφία
8. Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Αλλά και ο Καζαντζάκης σε επιστολή του στον Πρεβελάκη, από το Γκότετσγκαμπ το 1931, εξομολογείται ότι η μορφή του Ιουλιανού τον συγκινούσε από παλιά και σχεδίαζε να γράψει ένα μεγάλο έργο με τίτλο Ο Παραβάτης. Η τραγωδία γράφεται το 1939 στο σπίτι της κόρης του Σαίξπηρ, στο Στράτφορντ-ον-Έηβον (Αγγλία), υπό το βόμβο των πολεμικών αεροπλάνων. Ένα απόσπασμά της δημοσιεύτηκε στην εφημ. Η Καθημερινή, 8.4.1940. Το 1948, ο Καζαντζάκης μετέφρασε το έργο στα γαλλικά.

Εκδοτικά

Ν. Καζαντζάκης, Ιουλιανός ο Παραβάτης, Αθήνα: εκδ. Πιγκουΐνος 1945 - αφιερώνεται στον γιατρό Ν. Σμπαρούνη

Ν. Καζαντζάκης, Θέατρο Β΄. Τραγωδίες με βυζαντινά θέματα. Χριστός, Ιουλιανός ο Παραβάτης, Νικηφόρος Φωκάς, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, επιμ. Ε. Χ. Κασδάγλη Αθήνα: Δίφρος 1956

Ν. Καζαντζάκης, Θέατρο Β΄. Τραγωδίες με βυζαντινά θέματα. Χριστός, Ιουλιανός ο Παραβάτης, Νικηφόρος Φωκάς, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Αθήνα: εκδ. Ελ. Καζαντζάκη 1964 - όπου και νεότερες εκδόσεις· η έκδοση του 1998, με επιμέλεια Πάτροκλου Σταύρου, είναι ανατύπωση της έκδοσης του 1956

Από το ποιητικό έργο του Ν. Καζαντζάκη, πρόλογος Μανόλης Καρέλλης, εισαγωγή-ανθολόγηση-σημειώματα Στυλιανός Αλεξίου, εικονογράφηση Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Ηράκλειο Κρήτης: Δήμος Ηρακλείου 1977 - ανθολογημένα αποσπάσματα

Ξένες εκδόσεις - Μεταφράσεις

Nikos Kazantzakis, Teatro. I. Odiseo, Juliano, Niceforo, Kapodistria, μετάφραση στα ισπανικά-εισαγωγή-σημειώσεις M. Castillo Didier, πρόλογος Fotios Malleros K., Σαντιάγο (Χιλή): Universidad de Chile, Facultad de Filosofía y Letras, Centro de Estudios Bizantinos y Neohelénicos 1978

Πηγή1

Πηγή2